Δευτέρα 26 Απριλίου 2010



Γιατί εγκατέλειψα το μάθημα


Που είχα αγαπήσει περισσότερο


Από κάθε άλλο !! -2-


(Συνέχεια εκ του προηγουμένου)




Παρά ταύτα, επέμεινα και στο επόμενο εξάμηνο με την ίδια μέθοδο. Η επαγγελματική, γάρ, φοβία ! Μήπως αυτό που συνέβη την πρώτη φορά ήταν τυχαίο; Γιαυτό ας επαναλάβω το πείραμα.


Το επανέλαβα με ορισμένες επικοινωνιακές βελτιώσεις. Πρόσθεσα στη ροή των διαφανειών μερικά γαργαλιστικά σκίτσα, διάνθησα τη ροή της παράδοσης με ανεκδοτάκια (σχετικά με το αντικείμενο) και φόρτωσα την παρουσίαση με πολλά βιωματικά παραδείγματα που κατά την άποψή μου θα έκαναν πιο οικείες τις δυσνόητες θεωρητικές έννοιες που η κοινωνική ανάλυση και η ανάλυση των κοινωνικών ταυτοτήτων εμπλέκουν στη διήγηση.


Το αποτέλεσμα ήταν σχεδόν πανομοιότυπο και στο εξάμηνο αυτό. Λες και το πείραμα είχε επαναληφθεί με πλήρη έλεγχο. Όσο για τις μικροβελτιώσεις στη παιδαγωγική προσέγγιση, μόνο αισθήματα μειωμένης αυτοεκτίμηση μου δημιούργησαν. Γιαυτό ειδικά θα μιλήσω λίγο παρακάτω. Στις εξετάσεις του εξαμήνου επαναλήφθηκε το φαινόμενο του 90% των λευκών «γραπτών», τα αποτελέσματα της βαθμολογίας των υπολοίπων έδωσαν μετά βίας 50% πενταράκια και ένα εξαράκι, το δε λιβάδι με τους μαργαρίτες που απλώθηκε στα γραπτά ήταν εξ ίσου … γραφικό με το προηγούμενο.



Εξομολογούμε, ότι στο δεύτερο εξάμηνο προσπάθησα να κάνω μερικά άτυπα τεστ γενικής νοημοσύνης και άλλα τόσα γενικών γνώσεων κρατώντας σημειώσεις για τις απαντήσεις που έπαιρνα σε ερωτήσεις που έβαζα σε συζήτηση στη διάρκεια του μαθήματος. Παρόλο που και τα δύο τεστ γινόταν συγκεκαλυμένα και μάλλον ασυστηματοποίητα, βάζω σήμερα στοίχημα ότι αν μπορούσαν να επαναληφθούν με επαγγελματική προετοιμασία, η μεν κατανομή των δεικτών νοημοσύνης δυστυχώς καμιά σχέση δεν θα είχε με την γνωστή Bell Curve, η δε βαθμολόγηση γενικών γνώσεων θα αντιστοιχούσε πολύ κοντά στον λειτουργικό αναλφαβητισμό. Αναζήτησα στοιχεία για την βαθμολογία εισόδου στο πανεπιστήμιο των συγκεκριμένων ομάδων φοιτητών. Έκπληκτος διαπίστωσα ότι ναι μεν ήταν κοντά στη χαμηλή σχετική βάση που δίνουν τα περιφερειακά πανεπιστήμια, αλλά δεν ήταν καθόλου κοντά στη βάση του 10. Κυμαίνονταν γύρω στο 13-15. Μου κόλλησε η έμμονη πλέον ιδέα ότι κάτι συμβαίνει με την προετοιμασία των φοιτητών για την πανεπιστημιακή εκπαίδευσή τους. Θα μπορέσει άραγε κάποιος να μου την βγάλει. Αν αποκλείσω αυτό το ενδεχόμενο ασφαλώς δεν θα απαλυνθεί ο πόνος μου από τον χαμένο μου έρωτα ! Τουλάχιστο, όμως, θα ξέρω την αλήθεια, ότι δηλαδή η ερωμένη μου δεν με πρόδωσε λόγω ανοησίας. Κάτι θα είναι κι αυτό. Θα με κάνει πιο προσεκτικό στο μέλλον για να αναλύω πιο συστηματικά τα προσόντα των μελλοντικών αντικειμένου του πόθου μου!



Το τραυματικό, εν τούτοις, στοιχείο της επανάληψης του πειράματος ήταν αλλού. Καταλαβαίνω ότι ένα εκπαιδευτικό σύστημα που σε καμία βαθμίδα του και σε καμία στάση του δεν χρησιμοποιεί τις οιοσδήποτε ψυχοτεχνικές και παιδαγωγικές τεχνικής αξιολόγησης, οδηγεί σε φοιτητικά cohorts με ανεξέλεγκτα ποιοτικά χαρακτηριστικά. Αλίμονο για εμάς τους διδάσκοντες που παραλαβαίνουμε γουρούνι στο σακί. Εκείνο που δεν καταλαβαίνω είναι το γιατί μέσα σε αυτό το πέλαγος του αγνώστου πλήθους θα πρέπει ο διδάσκων να γίνει καραγκιόζης ή, στην καλλίτερη περίπτωση, κονφερασιέ (!) για να προσελκύσει την προσοχή της τάξης του. Τα έκανε και τα δύο στο δεύτερο πείραμα. Και πέτυχα να ζωντανέψω το βλέμμα του ακροατηρίου μου και να αισθανθώ την θέρμη μιας αρκετά εκτεταμένης ανταπόκρισης – στο εύθυμο ή το ανεκδοτολογικό μέρος της παράστασης. Όσο για επιστημονικό διάλογο… ας μιλήσουμε για άλλα! Διερωτήθηκα πολλές φορές γιατί τάχατες πρέπει να γδύνομαι μπροστά στους φοιτητές μου για να τους προσελκύσω την προσοχή τους. Και αν αυτό αποδίδει, τι ακριβώς πετυχαίνω; Να γίνομαι αρεστός; Ναι. Αλλά τι με νοιάζει; Να γίνομαι κατανοητός; Όχι. Τότε προς τι το καραγκιοζιλίκι; Ομολογώ, ότι ύστερα από αρκετές τέτοιες αυτοταπεινώσεις άρχισα να καταλαβαίνω γιατί οι απατημένοι εραστές το ρίχνουν στο κρασί !



Στο τέλος του χρόνου στάθηκα μπροστά στο εικονοστάσι του σπιτιού μου και ορκίστηκα ότι δεν θα το ξανακάνω. Κατέληξα στην απόφαση να τηρήσω την επόμενη χρονιά την αγγλοσαξονική συνταγή, κι ότι βρέξει ας κατεβάσει. Εγώ θα κάνω το μάθημά μου έτσι όπως η επιστήμη και η τέχνη μου με καθοδηγεί και από εκεί και πέρα, γαία πυρί μιχθήτω!



Έτσι κι έκανα. Μέχρι που, στο τέλος του δεύτερου χρόνου άστραψε στο μυαλό μου αυτό που νόμισα ότι ήταν η θεία έμπνευση και η ευρηματική λύση. Βρήκα επιτέλους τον τρόπο να καθηλώσω το αντικείμενο του έρωτά μου και να το κρατήσω πιστό και υπάκουο όπως ονειρεύεται κάθε φαλλοκράτης ! Αμ δε…Θα δούμε στην επόμενη συνέχεια πώς μπορεί να ξεφύγει κανείς από τα οποιαδήποτε δεσμά του απεργάζεται ο τρελός ερωτύλος που τον έχει βάλει στο μάτι.



Στο επόμενο η συνέχεια

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Γιατί εγκατέλειψα το μάθημα

Που είχα αγαπήσει περισσότερο

Από κάθε άλλο !! -2-

(Συνέχεια εκ του προηγουμένου)


Μάλιστα.
Αν και το διάβασα πολύ γρήγορα κάποιες λέξεις όπως "πείραμα" , "άτυπα τεστ γενικής νοημοσύνης" κτλπ μου θύμισαν τη στάση σας στο προηγούμενο εξάμηνο. Ναι ήμουν ενας απο τον "όχλο". Ίσως αυτό να ναι το πρόβλημα . Ισχύει για σας και για άλλους καθηγητές. Οι φοιτητές ΔΕΝ είναι πρόβατα. Ούτε πειραματόζωα. Ούτε όχλος όπως μας είχατε αποκαλέσει καποτε. Εγω δεν ειμαι όχλος. Και αν κάποιοι κάναν κάτι που δεν σας άρεσε , δεν το κάνανε όλοι . Και αν καποιοι το καναν μπορεί να χαν λογο....
Ίσως θα πρεπε να ασχοληθείτε περισσότερο γιατί ο καθε φοιτητής εχει ενα όνομα και μια καθημερινότητα που δεν γνωρίζετε .
Και αν εχω άδικο μεχρι στιγμής ισχύουν τα εξής :
οι φοιτητές έρχονται , βρίσκουν μια πραγματικότητα , προσαρμόζονται σε αυτην και ΦΕΥΓΟΥΝ. Οι καθηγητές μένουν. Ποιος ζει περισσότερο την αλλαγή? ποιος παίρνει μεγαλύτερο μέρος στην αλλαγή?
Και αν η σχολή δεν ειναι όπως πριν 20 χρόνια όπως μας είπατε κάποτε τοτε ίσως να φταίτε εσείς.
Συγγνώμη για αυτό που θα πω , αλλά ήσασταν η μεγαλύτερη αυθαιρεσία που γνώρισα στη σχολή.
-Αν αναρωτιέστε ποιος ειμαι... είμαι κάποιος που πέρε μέρος σε ενα πείραμα ... αλλα δεν το πέρασε.
τον λόγο δεν τον εχω καταλάβει ακόμα και δεν ειναι γιαυτό που γράφω αυτην την απάντηση. Είναι γιατί όταν σας είπα τη δικιά μου πραγματικότητα , μου είπατε στεγνά :
"πρόβλημα σου".

Κώστας Μαν. Σοφούλης είπε...

Μια σύντομη απόκριση στον "ανώνυμο".
Στον ακαδημαϊκό διάλογο η ανωνυμία δεν είναι ότι καλλίτερο. Δημιουργεί μιαν ανισότητα όταν ό ένας των διαλεγομένων αναλαμβάνει την προσωπική ευθύνη των απόψεών του και ο άλλος κρύβετε.
Επί της ουσίας: Το ότι δημοσιεύω τις σκέψεις πάνω ένα ζήτημα που πράγματι με απασχόλησε και με απασχολεί οφείλεται στην σφοδρή επιθυμία μου για ανάλυση της προβληματικής κατάστασης. Αυτή η πρόθεση καλύπτει το ενδεχόμενο της αυτοκριτικής. Δυστυχώς η δογματική παράθεση χαρακτηρισμών εκ μέρους σου δεν συμβάλλει καθόλου σε μια τέτοια διαδικασία - την μόνη ωφέλιμη για τις περιστάσεις. Επιπλέον τα ψεύδη βαρύνουν την ατμόσφαιρα: Ποτέ δεν αποκάλεσα την τάξη μου "όχλο", ακόμη και όταν κάτω από ορισμένες συνθήκες συμπεριφέρεται ως όχλος. Θυμίζω το περιβόητο "μπουκάρισμα" στο διάλειμα για τις υπογραφές. Τότε ένιωσα να πέφτει ο ουρανός στο κεφάλι μου. Το πως ερμηνεύω την περίπτωση εκείνη - που ήταν και η σταγόνα στο ποτήρι για να εγκαταλείψω το μάθημα - θα το διαβάσεις στη συνέχεις των 'εξομολογήσεών"μου. Μακάρι να μπορέσεις να βγάλεις τα παραμορφωτικά γυαλιά απότα μάτια σου και να μπείς έστω και ανωνύμως σε ένα παραγωγικό διάλογο. Από μια τέτοια εξέλιξη θα ωφεληθούμε και οι δύο.
Τέλος, δεν παραγνωρίζω οτι τα φαινόμενα που περιγράφω έχουν τις αιτίες τους. Απλώς τέτοιες αναλύσεις θα βρείς στα εκτενή γραφτά μου (λ.χ. στα βιβλία μου). Όσα, όμως, έχουν τις εξηγήσεις τους δεν σημαίνει οτι έχουν και τις δικαιλογίες τους. Όταν, για παράδειγμα, ο πεινασμένος κλέβει ψωμί, η πείνα εξηγεί την συμπεριφορά του. Δεν δικαιολογεί, όμως, την ηθική μειονεξία της κλοπής.
Εν τέλει, θα χαρώ μια παραπέρα κουβέντα μαζί σου και μη σε πειράζει που στην οπτική μου όλ' αυτά είναι ένα "πείραμα". Η κάθε μέρα μας για εμάς τους επαγγελματίες της παρατήρησης (επιστήμονες) είναι και μια πειραματική ή μια οιονεί πειραματική περίπτωση. Δεν είναι κακό μήτε προσβλητικό κάτι τέτοιο.

Κώστας Μαν. Σοφούλης είπε...

Μια σύντομη απόκριση στον "ανώνυμο".
Στον ακαδημαϊκό διάλογο η ανωνυμία δεν είναι ότι καλλίτερο. Δημιουργεί μιαν ανισότητα όταν ό ένας των διαλεγομένων αναλαμβάνει την προσωπική ευθύνη των απόψεών του και ο άλλος κρύβετε.
Επί της ουσίας: Το ότι δημοσιεύω τις σκέψεις πάνω ένα ζήτημα που πράγματι με απασχόλησε και με απασχολεί οφείλεται στην σφοδρή επιθυμία μου για ανάλυση της προβληματικής κατάστασης. Αυτή η πρόθεση καλύπτει το ενδεχόμενο της αυτοκριτικής. Δυστυχώς η δογματική παράθεση χαρακτηρισμών εκ μέρους σου δεν συμβάλλει καθόλου σε μια τέτοια διαδικασία - την μόνη ωφέλιμη για τις περιστάσεις. Επιπλέον τα ψεύδη βαρύνουν την ατμόσφαιρα: Ποτέ δεν αποκάλεσα την τάξη μου "όχλο", ακόμη και όταν κάτω από ορισμένες συνθήκες συμπεριφέρεται ως όχλος. Θυμίζω το περιβόητο "μπουκάρισμα" στο διάλειμα για τις υπογραφές. Τότε ένιωσα να πέφτει ο ουρανός στο κεφάλι μου. Το πως ερμηνεύω την περίπτωση εκείνη - που ήταν και η σταγόνα στο ποτήρι για να εγκαταλείψω το μάθημα - θα το διαβάσεις στη συνέχεις των 'εξομολογήσεών"μου. Μακάρι να μπορέσεις να βγάλεις τα παραμορφωτικά γυαλιά απότα μάτια σου και να μπείς έστω και ανωνύμως σε ένα παραγωγικό διάλογο. Από μια τέτοια εξέλιξη θα ωφεληθούμε και οι δύο.
Τέλος, δεν παραγνωρίζω οτι τα φαινόμενα που περιγράφω έχουν τις αιτίες τους. Απλώς τέτοιες αναλύσεις θα βρείς στα εκτενή γραφτά μου (λ.χ. στα βιβλία μου). Όσα, όμως, έχουν τις εξηγήσεις τους δεν σημαίνει οτι έχουν και τις δικαιλογίες τους. Όταν, για παράδειγμα, ο πεινασμένος κλέβει ψωμί, η πείνα εξηγεί την συμπεριφορά του. Δεν δικαιολογεί, όμως, την ηθική μειονεξία της κλοπής.
Εν τέλει, θα χαρώ μια παραπέρα κουβέντα μαζί σου και μη σε πειράζει που στην οπτική μου όλ' αυτά είναι ένα "πείραμα". Η κάθε μέρα μας για εμάς τους επαγγελματίες της παρατήρησης (επιστήμονες) είναι και μια πειραματική ή μια οιονεί πειραματική περίπτωση. Δεν είναι κακό μήτε προσβλητικό κάτι τέτοιο.

Ανώνυμος είπε...

Να με συγχωρέσετε που δεν θα αποκαλύψω την ταυτότητα μου . Σκοπός άλλωστε δεν ήταν να έρθω σε αντιπαράθεση μαζί σας. Και πως θα μπορούσα άλλωστε ένας κοινός φοιτητής να αντιμετωπίσει τον "μεγάλο" Κ. Σοφούλη απέναντι σε επιχειρήματα όπως :"τα ψεύδη βαρύνουν την ατμόσφαιρα: Ποτέ δεν αποκάλεσα την τάξη μου "όχλο"".

Επι της ουσίας:
Μετά απο 5+ χρόνια που βρίσκομαι στη σχολή , πολλές ώρες διαβάσματος (ή μαλλον μήνες σε πραγματικό χρόνο για να μαι ακριβής) ,πολλες "αποτυχίες" και ενα πρόγραμμα που προβλέπει οτι πρέπει να παρακολουθώ 30-35 ωρες την εβδομάδα μαθήματα και να διαβάζω μόνος μου άλλες 50+ -προκειμένου να βγάλω τη σχολή στα 5 χρόνια , ΔΕΝ πιστεύω οτι υπάρχουν πολλά άτομα που θα μέναν έξω απο τον όχλο σας.
Και όταν αντιμετωπίζετε τα άτομα με τόσο μαζικό τρόπο , τότε αυτούς τους λίγους , τους κλωτσάτε μαζί με τους υπόλοιπους.

Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος για το προηγούμενο μύνημα μου...
Ήταν μια Παρασκευή που είχα να παραδώσω εργασία το βράδυ ... όταν ήρθε η ωρα για το μάθημα έγραφα κάτι που δεν μπορούσα να διακόψω , έτσι σκέφτηκα : τη προηγούμενη βδομάδα μέχρι να τελειώσουν οι υπογραφες περάσαν 45' , οπότε αν σήμερα αργήσω 35' , πάλι θα είμαι στην ώρα μου... Εσείς όμως εκείνη τη μέρα σκεφτήκατε να κάνετε άλλο πείραμα . Έτσι οταν έφτασα ειχατε αρχίσει μάθημα και ειχαν μείνει ακόμα 15 λεπτά για διάλλειμα . Σαν καλό κορόιδο που είμαι είπα να περιμένω μέχρι το διάλλειμα για να μην σας διακόψω.
Στη συνέχεια συνέβησαν ολα αυτά που είπατε με το μπουλούκι τους τζαμπατζήδες κτλπ κτλπ...
Και στο τέλος ζητήσατε απο όσους μπήκαν μετά το διάλλειμα να μην βάλουν υπογραφή.
Εγώ σαν καλό κορόιδο δεν έβαλα.
Αυτό που δεν ήξερα φυσικά είναι ότι μετά θα αρώσταινα , δεν θα γινόντουσαν 4 μαθήματα ,και για αυτή την υπογραφή θα έχανα το μάθημα.
Η αλήθεια είναι οτι παραμένω "κορόιδο" ... αλλά αυτά τα είπα γιατί ήμουν και γω μέσα στο "μπουλούκι" και όσα άκουσα αναφερόντουσαν και σε εμένα .

Ανώνυμος είπε...

Να με συγχωρέσετε που δεν θα αποκαλύψω την ταυτότητα μου . Σκοπός άλλωστε δεν ήταν να έρθω σε αντιπαράθεση μαζί σας. Και πως θα μπορούσα άλλωστε ένας κοινός φοιτητής να αντιμετωπίσει τον "μεγάλο" Κ. Σοφούλη απέναντι σε επιχειρήματα όπως :"τα ψεύδη βαρύνουν την ατμόσφαιρα: Ποτέ δεν αποκάλεσα την τάξη μου "όχλο"".

Επι της ουσίας:
Μετά απο 5+ χρόνια που βρίσκομαι στη σχολή , πολλές ώρες διαβάσματος (ή μαλλον μήνες σε πραγματικό χρόνο για να μαι ακριβής) ,πολλες "αποτυχίες" και ενα πρόγραμμα που προβλέπει οτι πρέπει να παρακολουθώ 30-35 ωρες την εβδομάδα μαθήματα και να διαβάζω μόνος μου άλλες 50+ -προκειμένου να βγάλω τη σχολή στα 5 χρόνια , ΔΕΝ πιστεύω οτι υπάρχουν πολλά άτομα που θα μέναν έξω απο τον όχλο σας.
Και όταν αντιμετωπίζετε τα άτομα με τόσο μαζικό τρόπο , τότε αυτούς τους λίγους , τους κλωτσάτε μαζί με τους υπόλοιπους.

Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος για το προηγούμενο μύνημα μου...
Ήταν μια Παρασκευή που είχα να παραδώσω εργασία το βράδυ ... όταν ήρθε η ωρα για το μάθημα έγραφα κάτι που δεν μπορούσα να διακόψω , έτσι σκέφτηκα : τη προηγούμενη βδομάδα μέχρι να τελειώσουν οι υπογραφες περάσαν 45' , οπότε αν σήμερα αργήσω 35' , πάλι θα είμαι στην ώρα μου... Εσείς όμως εκείνη τη μέρα σκεφτήκατε να κάνετε άλλο πείραμα . Έτσι οταν έφτασα ειχατε αρχίσει μάθημα και ειχαν μείνει ακόμα 15 λεπτά για διάλλειμα . Σαν καλό κορόιδο που είμαι είπα να περιμένω μέχρι το διάλλειμα για να μην σας διακόψω.
Στη συνέχεια συνέβησαν ολα αυτά που είπατε με το μπουλούκι τους τζαμπατζήδες κτλπ κτλπ...
Και στο τέλος ζητήσατε απο όσους μπήκαν μετά το διάλλειμα να μην βάλουν υπογραφή.
Εγώ σαν καλό κορόιδο δεν έβαλα.
Αυτό που δεν ήξερα φυσικά είναι ότι μετά θα αρώσταινα , δεν θα γινόντουσαν 4 μαθήματα ,και για αυτή την υπογραφή θα έχανα το μάθημα.
Η αλήθεια είναι οτι παραμένω "κορόιδο" ... αλλά αυτά τα είπα γιατί ήμουν και γω μέσα στο "μπουλούκι" και όσα άκουσα αναφερόντουσαν και σε εμένα .